از آغاز پيدايش تلويزيون در دهه 1920 ميلادی تاكنون شاهد چند تغيير مهم در عرصه فناوری پخش برنامه های تلويزيونی بوده ايم. نخستين تغيير، پخش سياه سفيد به پخش تصاوير رنگی بود كه تحول مهمی در اين صنعت به شمار می آمد.
با آغاز عصر دیجیتال ، صنعت تلویزیون نیز دست خوش تغییرات بسیاری گردید؛ بطوری که فناوری های هر سه حوزه توليد برنامه ها، ارسال و دريافت آنها را دچار تحول كرد و همین امر باعث شد قابليت های بسیاری به تلویزیون اضافه شود.
یکی از بزرگترین چالش های پیش روی پخش عمومی، گذر از آنالوگ به دیجیتال است. تلویزیونی که در حال حاضر مشاهده می کنیم، تلویزیون آنالوگ است. در تلویزیون آنالوگ، تصاویر هر شبکه از یک فرستنده زمینی آنالوگ به آنتن تلویزیون ما می رسد و تنها تجهیزات لازم برای دریافت سیگنال های تلویزیونی، آنتن مناسب است.
در این سیستم تعداد شبکه های تلویزیونی قابل ارائه بسیار محدود است و اصلی ترین سرویس قابل ارائه پیام نما (تله تکست) می باشد.
در تلویزیون دیجیتال، تصاویر تلویزیونی به شکل بیت های داده یعنی صفر و یک در آمده و پس از فشرده سازی، در همان پهنای باند فرکانسی آنالوگ ارسال مي شود. برای اینکه این تصاویر به شکل قابل نمایش روی تلویزیون منازل ما در بیاید، لازم است یک دستگاه مبدل در کنار تلویزیون اضافه شود تا تصاویر دیجیتال را دریافت کرده و آنها به دستگاه تلویزیون منتقل نماید. اصطلاحاً این دستگاه، مبدل تلویزیون دیجیتال یا ست تاب باكس ( settop box ) ناميده می شود.
در سیستم دیجیتال، علاوه بر کیفیت برتر صدا و تصویر نسبت به سیستم آنالوگ ، امكان ارسال تعداد شبکه های بیشتر نيز وجود دارد.
ورود تلویزیون های دیجیتال
آیا تا کنون فیلم سینمایی یا مسابقه ورزشی مورد علاقه تان را با حداقل کیفیت مشاهده کرده اید؟ یا اینکه اگر تلویزیون LCD ، پلاسما یا LED دارید و بدلیل کیفیت پایین نمایش شبکه های تلویزیونی موجود از هزینه ای که کرده اید، پشیمان شده ايد؟
سیستم جدید پخش زمینی دیجیتال این مسائل را حل می کند.
ویژگی های این سیستم عبارتند از:
امکان ارائه تعداد شبکه های بیشتر
کیفیت صدا و تصویر بالاتر نسبت به آنالوگ
راهنمای الکترونیکی برنامه ها
امکان ارائه شبکه های رادیویی در کنار شبکه های تلویزیونی
امکان ارائه اطلاعات اضافی در کنار تصویر
امکان ارائه زبان دوم مانند شبکه IFILM
امکان ارائه پیام نما (تله تکست) با کیفیت بالاتر
خدمات ویژه نابینایان و ناشنوایان
تفاوت تلویزیون دیجیتال و آنالوگ
پخش آنالوگ روشی برای ارسال تصاویر تلویزیونی است که از ابتدای پیدایش تلویزیون به منظور پخش محتواهای تلویزیونی مورد
استفاده قرار گرفته است. اما در تلویزیون دیجیتال، تصاویر تلویزیونی به شکل بیت های صفر و یک در آمده و از طریق تجهیزات دیجیتالی در همان طیف فرکانسی تلویزیون آنالوگ ارسال می شود. پیشتر، امکان ارائه خدمات و امکانات جدید در تلویزیون آنالوگ وجود نداشت که با استفاده ازفناوري تلویزیون دیجیتال این امکانات فراهم شده است :
امکانات جدید تلویزیون های دیجیتال
<تعداد شبکه های تلویزیونی بیشتر>
در سراسر دنیا خدمات دیجیتال از طریق بسترهای گوناگون انتشار ، بطور فزاینده ای با خدمات آنالوگ ، جایگزین می شوند. همانطور که می دانیم طیف فرکانسی هر کشور منابع ملی آن محسوب شده و محدود هستند و دست اندرکاران موظفند طیف فرکانسی را طوری تنظیم کنند که بهترین استفاده از آن صورت پذیرد. سازمان صدا و سیما نیز از جمله نهادهایی است که از این طیف به منظور ارسال تصاویر تلویزیونی استفاده می کند پس تنظیم و استفاده بهینه از طیفی که سازمان در اختیار دارد از جمله وظایف آن محسوب می شود .
در مقایسه با تلویزیون آنالوگ زمینی ، تلویزیون دیجیتال زمینی باعث استفاده بهینه از طیف فرکانسی و بکارگیری فرکانس های آزاد شده در راستای ایجاد ظرفیت های جدید از جمله افزایش تعداد شبکه ها و همچنین افزایش کیفیت صدا و تصویر و ارائه تصاویر با کیفیت HD است.
امکان ارائه شبکه های رادیویی
علاوه بر تصاوير تلويزيونی در سيستم ديجيتال امكان ارايه شبكه های راديويی با كيفيت صدای مناسب در همان باند فركانسی تلويزيون ايجاد شده است.
امکان ارائه شبکه HD
در سیستم آنالوگ ، امکان ارسال شبکه با کیفیت HD از لحاظ فنی وجود ندارد . ورود سیستم دیجیتال ، این امکان را برای ارسال تصاویر HD با کیفیت 720P و 1080i مهيا كرده است.
امکان ارائه صدای چند کاناله :
با توجه به دیجیتال بودن سیستم ارسال ، مشابه آنچه در پخش کننده های DVD اتفاق می افتد ، امکان ارسال صدای چند کاناله و پخش آن در سیستم سینمای خانگی مردم وجود دارد.
امکان ارائه صدای دوم:
این قابلیت امکان انتخاب چند زبان برای یک برنامه رافراهم می کند. بطور مثال شبکه IFILM دو زبان عربی و فارسی را پخش می کند.
راهنمای الکترونیکی برنامه ها ( EPG ) :
مشخصات برنامه مثل زمان پخش ، کارگردان ، موضوع برنامه و یا خلاصه فیلم و… را نمايش مي دهد و كاربر می تواند با استفاده از ساعت های نمايش زماني را براي ذخيره برنامه مورد علاقه خود كه در آينده نمايش داده مي شود برنامه ريزی كند.
آيا طولانی بودن طول كابل آنتن يا چند تكه بودن آن اثری در دريافت دارد؟
بلی، هرچه طول كابل از آنتن تا دستگاه تلويزيون بيشتر باشد سيگنال ضعيفتری به دستگاه ميرسد و اين خطر وجود دارد كه نمايش تصوير دچار مشكل يا وقفه شود. بنابراين بدون دليل نباید كابل انتقال سيگنال را طولاني كرد. همچنين اگر كابل مورد استفاده يكپارچه نباشد، در نقاط اتصال باز هم سيگنال ضعيف می شود كه گاهی اثر آن از طولانی شدن كابل هم بيشتر است. بنابراين تا حد امكان بهتر است كه از كابل هاي يكسره و بدون تكه براي انتقال سيگنال از آنتن تا دستگاه مبدل يا تلويزيون استفاده شود.